Bekende orientatiepunten, zoals de antenne op het duin of het wrak van de Salamander, zijn compleet onzichtbaar en niet te gebruiken om je favoriete visplek te vinden. De zee is zo omstuimig dat het zoeken naar een stukkie diep water bijna onmogelijk is. Toch staat iedere deelnemer klokslag negen uur klaar om al dit geweld een hoofd te bieden en te gaan voor een vissie.
{phocagallery view=category|categoryid=40|limitcount=1|displayname=1|float=right}Het is bekend dat aas voor zeevis, denk aan garnalen, andere kreeftachtigen en kleine visjes, bij lage temperaturen dieper water op zoekt. Vraag is dan ook of wij daar nu ook last van hebben. Het zeewater is immers nooit zo koud als de temperatuur boven water, maar het blijft altijd gissen. Na drie kwartier, mijn hengel staat onder hoogspanning in de wind en de sneeuw giert onverdroten over het strand, begin ik langzaam te vermoeden dat het een pechdag gaat worden. Als ik inhaal, zitten mijn zeepieren nog onaangetast op de haak en uit niets blijkt dat er ook maar een enkel visje in de buurt van mijn aaslijnen is geweest. Misschien kan ik mijn zee-aas, als ik het na gebruik een beetje op poets, wel terug verkopen aan Jeroen. Want echt veel animo uit zee om mijn aas aan te vallen, heb ik nog niet gezien.
Plotseling, en geloof het of niet, draait de wind binnen een half uur van zuid-west naar noord-oost en de lucht breekt open. De wind valt terug naar kracht vier en een slap zonnetje gooit zijn stralen over het windmolenpark voor Egmond aan Zee én ons. Heerlijk, wat een verademing. Tijd voor een sanitaire stop én vis. Ineens vanuit het niets zie ik de eerste vissen binnen komen. Ikzelf mag een kleine gul onthaken en zwager Ronald een bot. Mijn broer Léon had ook al leven gezien, dus daar zal de eerste ook wel gauw binnen komen. De rest van de deelnemers staan te ver om te kunnen zien of die ook wat vangen. Ik ga niet zeggen dat we vanaf dat moment aanbeet na aanbeet krijgen, maar regelmatig zien we toch wel een hengeltop even heen en weer wippen. Niet al die aanbeten worden verzilverd, maar geregeld wordt er toch wel een visje gevangen. Gulltjes, kleine kabeljauw mag ook, en bot.
Uiteindelijk weet ik vijf vissen op de meetlat te krijgen. Ik ben benieuwd wat de rest heeft gedaan. Willem Olbers, die Jan Vonk op sleeptouw had genomen, heeft daar nu nog spijt van. Jan wist namelijk in amper een half uur tijd drie doubletten bot te vangen. Goed voor ruim 140 cm aan vis én de dagprijs. Willem zelf moest genoegen nemen met vier botten en de vierde plaats in het dagklassement. Sjaak Tessel, die is de laatste tijd echt goed bezig, wist met zes vissen beslag te leggen op de tweede plek en ikzelf mocht op de derde tree van het ereschavot. Hielke Boomsma, weer hij, pakte de laatste cadeaubon met vier vissen. Opvallend te vermelden is dat je in ‘de Noord’ veelal kleine kabeljauw en kleine bot ving, terwijl je in het zuiden, richting het stille strand, over het algemeen grote en dikke bot ving.
De wedstrijd voor Kerst is onze traditionele, hoe kan het ook anders, Kerstwedstrijd. Na de wedstrijd gaat iedere deelnemer met een lekker stukkie vlees naar huis en de versnaperingen in de kantine zijn voor rekening van de club. Ook dit jaar hadden Yvonne, Willem en Gert het weer goed voor elkaar. Grote pannen met snert stonden op het vuur, bakken met nootjes stonden op de tafels en schalen met een stukkie kaas of worst gingen regelmatig in de rondte. Ook de wedstrijdleiding liet zich niet onbetuigd en via lootjes vonden vele kleine en grote prijzen hun weg naar nieuwe eigenaren. Kortom, het was weer ouderwets gezellig en menigeen, waaronder ikzelf, had na afloop knalrode konen en een gloeiende kop. Thuis zei ik nog dat het van het weer kwam, maar mijn vrouw vond een andere reden. De waarheid zal wel in het midden liggen.
Om af te sluiten kan ik nog mededelen dat de eerstvolgende clubwedstrijd ‘noodgedwongen’ wordt gevist op 3 januari 2010. Januari is al jaren dé maand dat de halve marathon van Egmond wordt gelopen en in de weekenden erna vinden er mountainbike wedstrijden plaats en komen er een heleboel mensen met die gekke stokkies voorbij. Ook wel Nordic Walking genoemd. Tijd van aanvang is zoals gebruikelijk negen uur en om twaalf uur gaan we de balans opmaken van alles wat er in die drie uurtjes is gevangen.
Namens het bestuur, de wedstrijdleiding, de mannen van het rollend beheer en de kantinecommissie wens ik jullie en jullie familieleden een hele fijne Kerst en een voorspoedig, maar vooral gezond, 2010 toe en ik hoop dat we in 2010 minimaal net zoveel vis vangen als dat wij in 2009 hebben weten te vangen. Want nu al kan gezegd worden dat 2009 een absoluut topjaar is geweest voor wat betreft visvangsten.