Een knoeperharde wind vanuit het oosten teistert, zoals gezegd, al dagen ons strand, met als gevolg dat al het natuurlijke zeeaas het wat diepere water heeft opgezocht en en passant ook nog even “onze” vis heeft meegenomen. Het vangen van vis in deze omstandigheden is zo verschrikkelijk moeilijk! Dat wil je echt niet weten en hoe je daar verandering in moet aanbrengen, weet ik echt niet. Een ander onderlijntje? Verkassen? Onwijs ver gooien, misschien wel heel dichtbij, dicht tegen je buurman aan gaan staan of misschien juist wel een eind bij hem of haar vandaan. Wie het weet, mag het zeggen. En vang je er wel een, dan ben je gewoon een “lucky bastard”. Anders kan ik het niet omschrijven. Dat bedoel ik niet rot, maar het geeft gewoon aan dat, zelfs al ben je een topvisser binnen onze club, dat het vandaag toch echt een beetje op de mazzel ging en niet zozeer op kennis. Natuurlijk heb ik, en jullie ook, de allerbeste plek uitgezocht, maar dan moet het toch echt ook nog een beetje mee zitten. Niet om het een of ander, ik had vandaag een botje van 14 cm. Ik heb geen aanbeet gezien, ik wist niet dat hij daar zat, ik voelde hem niet eens bij het binnen draaien en toch hing hij. Puur mazzel en voor de rest niets. Ik ben onwijs blij dat ik hem had, misschien wel wederzijds………, maar die vis was mijn “lucky bastard”!

Ergens halverwege de wedstrijd “gons”de het over het strand van “een geweldige vis”. Er was een mannetje die toevallig even binnendraaide en toen ineens een jetser van een aanbeet kreeg. De vis hing niet, maar, en zo “gons”de het weer over het strand, de visser bleef kalm, hopende op een hernieuwde aanbeet en verdomd die kwam! Na een eenerverende dril wist Marcel Gons dan toch eindelijk een schitterende zeebaars van 41 cm te landen. Het was even gokken, maar hij had wel het geluk aan zijn zijde. Marcel was vandaag eerste met die zeebaars van 41 cm. Ik heb begrepen dat Erik van D. daarna uren heeft staan “dropshotten” hopende op het broertje of zusje van die zeebaars, maar helaas was die vandaag niet aanwezig. Jammer Erik!

Schitterende zeebaars!

Links van mij stond Hielke onwijs scherp te vissen. Nerveus dribbelend tussen hengel en vistas, driepoot andere hengel, hengel, vistas, Gert-Jan de Zeeuw en ga zo maar door. Ergens voor hem lag een botje hem te volgen en die raakte door al dat gedribbel zo verschrikkelijk gedesorienteerd dat hij pardoes een van de haken van Hielke pakte. 16 cm! Een lullig klein botje, maar wel goed voor de tweede plek in het dagklassement. Tja, laat je hem liggen dan heb je zomaar acht punten aan je broek. Nu maar twee. Hij zat er dus weer bij. Via de telefoon kreeg ik door dat Jan Stroomer ergens in Engeland een raam had ingegooid. Toen hij de schade ging bekijken, bleek hij midden in een viswinkel te hebben gegooid en zat er bij het binnen draaien toch zomaar net zo’n lullig botje van 15 cm aan de onderlijn. Je snapt het al, goed voor de derde plek vandaag. Frans Glorie en ik zei de gek hadden allebei ook een lullig botje van 14 cm en Nico Mooij had de allergrootste lullige bot. 13 cm! En daarmee zijn alle vissen genoemd.

Een goed rekenaar weet nu dat hij door “niets” te vangen acht punten aan zijn broek krijgt. Vandaag zei ik het al, voor sommige is dit misschien wel het beste resultaat van het hele seizoen qua punten. Niet qua vangen hoor, want we hebben nog een hele competitie voor de boeg en ik verwacht met een iets andere wind dat er ook dit jaar weer een paar super dagen tussen gaan zitten. Ik ben er in ieder geval klaar voor. Ik hoop, jullie wat minder…