Lopende voort werd onze neus geprikkeld door een scherpe lucht die wij niet meteen konden thuisbrengen. Terwijl wij al keuvelend verder liepen doemde er in de verte een gestalte op. Was het een paal of vroege wandelaar met hond? Geen idee. Terwijl de scherpe lucht sterker werd en steeds meer deed denken aan een goed gevuld urinoir ontwaarden wij iemand die hengels aan het optuigen was. Dat kan toch niet waar zijn? Worden wij geklopt op een onderdeel waarop wij tot nu toe ongeslagen waren? Inderdaad beste lezers, Ronald Wempe was ons te vlug af deze zondagmorgen.

Op de vraag waarom hij zo vroeg was, vertelde hij dat hij gewoon vroeg wakker was maar onze neus vertelde wat anders. Volgens ons heeft hij gewoon een “ongelukje” in bed  gehad. Alle gekheid op een stokje mensen, hij was gewoon lekker op tijd. Heeft het hem geholpen? Daarvoor verwijs ik u naar de uitslag.

Een stuk verder kwamen we bij de beoogde stek. Op de bank met een diep zwin erachter en gedeeltelijk opkomend tij leek niet de beste keus. Een paar honderd meter verderop zag het er beter uit. Geen zwin, diep water en een flinke branding. Hier moest het gaan gebeuren. De spullen uitgepakt en klaar gezet. Klokslag negen uur werden er 12 haken richting Engeland gelanceerd. Het grote wachten begon. En het bleef bij wachten. Terwijl de wind en de golfhoogte toenamen gebeurde er niets. Kale haken en af en toe smut. En die krabben waren ook k.t. Rijmt wel leuk vind ik.

Hielke wist een kleine bot te verschalken en ik verdedigde fanatiek de nul. Uiteindelijk wist ook ik een bot binnen te halen. Geen idee waar die vandaan kwam. Anderhalf uur later, bij afgaand tij, toch maar verkast naar de bank. Gelukkig een stukje richting de strandopgang. In de laatste helft van de wedstrijd toch nog succes. Hielke lande een doublet en kon later nog een botje turven. Tijdens dat turven zag ik dat mijn hengel tot leven kwam. Sodeju, dat waren beste klappen. Sta je uiteraard een meter of 40 bij je spulletjes vandaan. Na een spurt met kloppend hart de hengel gegrepen. Hup, weer een klap. als die niet hangt weet ik het niet meer. Wat er ook aan die haak hing, veel zin om naar de kant te komen was er niet bij. Na een robbertje trekken kwam er zeebaars van 44 cm op het strand. Kijk, dat zijn centimeters. Ben alleen blij dat ik zijn tandarts niet heb want zijn onderkaak zag er niet best uit. Op slag van 12 uur nog een bot aan de haak.

Na een lange en zware tocht kwamen we moe en absoluut niet voldaan bij het clubhuis aan, nieuwsgierig naar de belevenissen van de andere. Peter Mourits stond ter hoogte van de stille strandopgang maar werd door een passerende Willem Olbers geadviseerd om toch nog een klein stukje op te schuiven. Dat dit hielp bleek wel, getuige een tweede plaats. Maar, Peter verhaalde van twee koppies in zee die hij langzaam naderbij zag komen. Zeehonden? Nee toch? Shit, dan is de vis weg. Gelukkig waren het twee zwemsters. In de stille hoop op twee jonge scharretjes lette onze Peter meer op de dames dan op z’n hengels. Groot was dan ook zijn teleurstelling dat het een paar oude botten waren die poedelnaakt het strand kwamen. Heeft hem dit de eerste plaats gekost? Wie het weet mag het zeggen.

Verder waren er de diverse stoelendansen waarbij men van plek verwisselden. Ik heb begrepen dat dit voor Cor Juffermans goed uitpakte. Heeft er verder nog iemand baat bij gehad? Heeft iemand zich later voor z’n kop geslagen? Het is mij niet bekend. Ik kan u melden dat er 34 visser hun stinkende best hebben gedaan om als eerste te eindigen. Deze zondag was dat Cor Juffermans.

1. Cor Juffermans met 571 cm.
2. Peter Mourits met 556 cm.
3. Paul Hollenberg met 422 cm.

Komt me daar die Paul Hollenberg weer een keertje vissen wordt ie meteen derde. Voor de statistici onder ons, er is 42,79 meter vis gevangen. Voor de competitie stand verwijs ik naar de website. Genoeg geschreven. Alhoewel me dat beter afgaat als vissen. Het verslag heeft even geduurd maar ik had als excuus een te goed gevierde koningsdag en dientengevolge wat opstartproblemen. Oké visvrienden. Wind en weder dienende zien we elkaar over een paar weken weer op het strand of zoveel eerder in ons gezellige clubhuis op een zaterdagmiddag.

Gert-Jan de Zeeuw