De week voorafgaand aan deze wedstrijd was veelbelovend. Wind, veel wind, nog meer wind en ook nog eens uit de goeie hoek. Zuid, zuid-west, west en dat steeds in wisselende Beauforts. Jeroen van Hengelsport de Egmonden was ook al lyrisch. Uit eigen ervaring kon hij vermelden dat er in de avonduren goed zeebaars en leuk wijting werd gevangen. Zeebaars tot tegen de 40 cm en ook hele mooie maatse wijting. Mensen in de winkel beaamden zijn vangsten en vulden ze aan met hun eigen vangsten. Ook zij hadden goed zeebaars en wijting gevangen. Nog eens kijkend over de zee in die grauwe grijze wereld zie ik een mooie branding die eigenlijk wel heel veel beloofd. Ik begin het al een beetje warmer te krijgen.

{phocagallery view=category|categoryid=39|limitcount=1|displayname=1|float=right}Klokslag negen uur pleur ik mijn lood richting Engeland en sta ik klaar voor de eerste aanbeet. Na drie minuten zeg ik nog gekscherend tegen mijn zwager: “Duurt wel lang hè, voor we leven krijgen”. Hij knikt instemmend en blijft ondertussen zijn hengeltoppen strak aankijken. Wachtend op die ene aanbeet. Gelukkig is de wedstrijd om twaalf uur afgelopen, anders had ie er nog gestaan… Trouwens, ik ook! Nou ja, beetje overdreven hoor, we hebben echt wel leven gezien. Ik drie keer en hij ook. Een keer van een laagvliegende meeuw en vijf keer van wat wij denken ‘vis’. Beiden weten we één vis te landen. Die van mij was 28 cm, die van hem niet. Klinkt bot hè? Was het ook. Bot.

In die zelfde drie minuten zie ik links van mij een stuk grauwe grijze sluier zich heel snel verplaatsen én aanslaan. Vol spanning volg ik het tafereel en zie ik Jan Vonk, ik heb even de mist opzij geblazen, een wijting vangen. Rechts van mij nog zo’n verschuiving van mist en wederom een wijting. Michael Ooms heeft hem aan zijn hengel. Weer links zie ik mijn broer Frank met een meetlatje door het pierenbad heen schuiven. Verdomd als het niet waar is, maar hij laat een botje meten. Ga ik weer naar rechts, zie ik mijn broer Leon met een mooie bot aan komen lopen. Moet even gemeten worden. En zo zie ik vis na vis. Werkelijk waar, het bulkt van de vis. Behalve waar ik vis…

Als de zon eindelijk doorbreekt, zie ik dat het strand vergeven is van de trimmers, mountainbikers en wandelaars. Veel van die wandelaars informeerden zo her en der bij de wedstrijdvissers of ze al wat gevangen hadden. Toen ze uiteindelijk bij mij kwamen en ik vol trots zei: “Ja, een bot van 28 cm.” Vertelden zij mij doodleuk dat ik dan maar wat beter mijn best moest doen want verderop waren er al die er vijf, zes en soms nog meer hadden. Op zo’n moment verlang je weer naar mist. Veel mist…

In ons clubhuis, de wedstrijd is eindelijk afgelopen…, hoor ik Jan Stroomer tegen zijn maat Nico zeggen dat hij hier in 1 dag meer heeft gevangen dan alles bij elkaar opgeteld in de afgelopen dagen. Ik wist toen nog niet dat hij de hele afgelopen week gevist had in Hirtshals Denemarken. Was misschien een beetje overdreven uitgedrukt, maar feit is wel dat Jan vandaag 298 cm aan vis de kant wist op te trekken. Vlak naast hem stond Ben Prins. Getergd en verbeten als die was vanwege zijn enorme puntenverlies de vorige wedstrijd trok hij ook vis na vis de kant op. Bij elkaar 231 cm! Goed voor een vierde plaats, want Sjaak Tessel, weer hij, met 244 cm en Willem Olbers, zag nog een grote grijze bultrug en schijnt te kunnen buikspreken, met 240 cm gingen Ben voor. Die grote grijze bultrug scheen een enorme zeerob te zijn, maar dat zie je gewoon niet in die mist…

Frank pakte de laatste waardebon met 189 cm. Vandaag was Yvonne de beste dame en moest Liesbeth genoegen nemen met een plaatsje lager. Ik ga niet zeggen hoeveel, maar beide dames hadden meer centimeters dan ik! Zegt dat nou wat over mij of over die dames. Feit is wel dat ik vind dat je dames altijd voor moet laten gaan. Toch? Kijk nu al weer uit naar die mist…

De volgende wedstrijd wordt gevist op 29 november en jullie weten waar jullie moeten zijn. En als het mistig is, pak je maar je Tom Tom…

Op vrijdagavond 27 november is er in het clubhuis een knoopavond. Aanvang zo tussen half 8 en 8 uur. Ik ga mijn best doen om er te zijn. Ik hoop jullie ook.

Denk ook nog even na over de voorstellen van de wedstrijdcommissie over hoe het volgend seizoen ‘optimaal’ kan zijn. Eentje die ik hoorde is alsvolgt: De eerste 16 vissers krijgen punt 1 tot en met 16, de rest met vis krijgt 17 punten en de rest zonder vis of je bent er niet krijgt 18 of 19 punten. Iedereen mag 1 wedstrijd niet mee laten tellen. Kan ik mij in vinden en jullie? Heb je een beter voorstel, breng die dan in zodat we op de jaarvergadering een klap kunnen geven op de nieuwe wedstrijdtelling.

Wat vinden jullie van het idee om in het nieuwe seizoen 1 keer in de 2 weken te gaan vissen? Als het niets is, kruip ik weer in de mist…

Met dank aan Luc Mom voor het lenen van zijn foto’s.