hooguit twee weken en dan is het alweer voorbij. Zo snel kan het gaan en in de sportvisserij is het niet anders. Ergens tussen nu en drie weken geleden is er een denkbeeldige knop omgedraaid en het vissen is weer als wat we van vorig jaar gewoon waren. En dat was een superjaar, hopen dat die trend zich voortzet…
Omdat ikzelf niet aanwezig was bij de luilakavondwedstrijd en de berichtgeving daarover erg summier was, wist ik niet wat ik kon verwachten. Ik had gelezen dat er die luilakavondwedstrijd twee mensen aanwezig waren die relatief veel vis hadden gevangen. Jan Stroomer en Nico Mooij. Beiden staan bekend als mannen die een aardig eindje kunnen ingooien en om die reden voor mij geen goeie graadmeter. Immers de afstanden die zij kunnen overbruggen, haal ik bij lange na niet. Sjaak Tessel was derde met 178 cm aan vis en daar kan ik mij redelijk aan optrekken voor wat betreft het ingooien, maar dat zegt nog niks over het vangen van vis. Sjaak is namelijk een zeer constante visser die de laatste jaren steeds in de top mee draait en dat kan ik van mij niet zeggen. Wat wel hoopgevend was, is dat er op deze Luilakavondwedstrijd ongeveer twintig tot vijfentwintig deelnemers aanwezig waren en dat meer dan de helft vis had. Daar kan ik uit opmaken dat de vis weer langzaam richting de kust komt. En dus op een te bereiken gooi-afstand. Tussen de regels door had ik ook nog gelezen dat er schar, wijting, zeebaars en bot is gevangen. Die eerste twee vissoorten maken mij gelijk weer een beetje somber. Die vang je namelijk hier in Castricum aan de kust beter in de avonduren dan overdag. Uitzonderingen daar gelaten…
Ik sta dus een beetje in dubio over het strand te kijken en weet niet goed waar ik op moet gokken. Ik denk bot. Ik zoek een relatief stukkie diep water met een vrij rustige deining en ga mijn hengels optuigen met, voor mijn gevoel, goeie onderlijnen voor bot. Een klein beetje kleur er in en een kraaltje kan ook geen kwaad. Zo helder is het water nou ook weer niet. Klokslag negen uur vliegt de hele zooi richting Engeland en is het afwachten. Nog binnen de eerste vijf minuten zie ik vanuit mijn linker ooghoek twee dikke ruggen, Léon Juffermans en Peter Zijp, die angstvallig iets voor mij proberen te verbergen. Tijdens het terugzetten, zie ik nog net een mooie zeebaars het ruime sop kiezen en in één beweging rent Peter Zijp naar zijn hengel en ook hij landt zijn eerste vis. Een platvisje, we denken een tarbotje of een grietje, van 12 cm. Weer vliegt mijn broer Léon naar zijn hengel en deze keer zie ik de aanbeten ook. Zeebaars! En geen kleintje ook, want zijn hengel dreunt heen en weer. Het blijft bij een aanbeet, want landen doet Léon de vis niet. Potverdepotver…, sta ik hier op dé bottenplek van Castricum en vangen ze zeebaars. Weg! Ik moet hier weg..!
Gauw mijn beste onderlijntje voor de zeebaars gepakt en aan de hengel gehangen. Tijdens het lopen richting die zeebaarshotspot in de buurt van Léon weet ik er ook nog vers aas aan te krijgen en eenmaal aangekomen, gooi ik direct in. Dat is 1 hengel, nou die andere nog. En vergeet mijn karretje niet! Vijf, misschien tien minuten later ligt ook mijn andere hengel in positie en staat mijn karretje weer lekker in de buurt. Ik ben er klaar voor. Kom maar op met die zeebaars. Dat heb ik geweten, wat een spektakel. Aanbeet, na aanbeet en de ene na de andere zeebaars weet ik te landen. Tussendoor ook nog twee botjes. Léon is ook helemaal los, maar vangt toch verhoudingsgewijs meer bot dan ik. Ronald heeft zijn dag niet en alles zit tegen. Lijnen vol apenhaar, haak diep in zijn vinger en zeebaarzen die vlak voor zijn neus losschieten. Peter Zijp houdt lang vol met de afhouders en gaat tussendoor ook nog even zijn ruggegraat verlengen. Pas als de afhouders eraf zijn en zijn ruggegraat weer op lengte is, komen bij Peter de vissen ook binnen. Zeebaars en bot.
Één van de vele zeebaarzen…
Stuiterend van de adrenaline rijden we na de wedstrijd richting de parkeerplaats en informeren we bij medevissers wat of hun vangsten waren. Nahhhhh, viel tegen. Eentje, weer een ander had er drie en zo varieerde de berichtgeving tussen de een en vier vissen. Over het aantal deelnemers gezien wel veel vis, maar per deelnemer relatief weining. Verbazingwekkend. Léon en ik doen net alsof onze neus bloedt, maar stiekum hopen wij met onze meters vis nou eens een mooie slag te hebben geslagen. We hadden overigens alleen de berichtgeving van het linker stranddeel en van wat er op rechts was gevangen, wisten we nog niets. De ervaring heeft ons geleerd om dan extra voorzichtig te zijn met juichen. Het zal niet de eerste keer zijn dat wij ons rijk rekenen en dat we in het clubhuis weer even lekker met de feiten om de oren worden geslagen. Toch blijf ik stiekum hopen…
En terecht! Want na het verzamelen van alle informatie kan ik trots met de dagoverwinning naar huis omdat ik 400 cm vis heb gevangen en de concurentie minder. Overigens niet veel minder hoor. Jan Stroomer, inderdaad die stond rechts te vissen, had namelijk 312 cm aan schub op de meetlat weten te krijgen en pakte daarmee de tweede plek in het dagklassement. Beiden hadden we 12 vissen, alleen had Jan meer botten en die zijn over het algemeen niet zo groot als zeebaars. Ook hier weer, uitzonderingen daar gelaten… Léon had uiteindelijk 259 cm aan bot en zeebaars gevangen en maakte daarmee het ereschavot compleet. Vierde is Jan Vonk met 232 cm, vijfde Aad Hollenberg met 197 cm en zesde is Sjaak Tessel, zie je wel, geworden met 194 cm aan vis. Van de ongeveer 35 deelnemers zijn er 29 die vis hebben gevangen. En dat was de voorgaande wedstrijden wel anders. Een zwaluw maakt nog geen zomer, maar wat mij betreft, mag deze eerste uitzondering wel een trend worden. Ik ben er klaar voor…
Rest mij om af te sluiten met jullie uit te nodigen voor de laatste viswedstrijd, voor de zomerstop, die op 20 juni wordt gevist. Locatie het strand van Castricum en tijd van aanvang is 08:00 uur. Nog één keer vroeg op en dan zijn we daar ook weer vanaf. Heerlijk, kijk er nu al naar uit. Net als Willem Olbers ving ik mijn eerste vis zo tegen negen uur en was het een waar gekkenhuis zo rond elf uur. Moest ik stoppen. Dat is balen…