Over het algemeen wordt er bij ons aan de kust bij Castricum goed tot redelijk gevangen. Goed als de omstandigheden, wind, het getij en ga zo maar door, ideaal zijn en redelijk als er een viswedstrijd gevist wordt. Dat laatste is te verklaren. Onze wedstrijdkalender wordt al maanden voor aanvang van de competitie opgesteld en het enige wat dan bekend is, is het getij. De weersomstandigheden zijn pas een week voor aanvang van de viswedstrijd ‘redelijk’ bekend. Deze wedstrijd was dus een visdag onder ‘bijna’ ideale omstandigheden. Alleen het apenhaar was deze dag spelbreker.

Al direct na aanvang van de viswedstrijd zag ik vanuit mijn ene ooghoek Hielke, hij was er weer bij, en hoe!, aanslaan en zijn eerste vis landen. Een bot, voor hem was de start er eentje om van te dromen. Vanuit mijn andere ooghoek zag ik mijn broer Frank naar zijn hengel rennen. Die had duidelijk geen aanbeet van een platvis. Nee, dat was er eentje van een zeebaars! Dus die zitten er ook! Nou vist mijn broer altijd met ‘inferieur’ spul, dus het daadwerkelijk vangen van de zeebaars is altijd even afwachten. Ook deze keer ging dat niet goed. Helaas…. Dat stukje over ‘inferieur spul’ is een geintje hoor. Dat van het niet vangen van die zeebaars overigens niet. Kan mijn broer wel tegen hoor. Rechts van mij stond de familie Welp te vissen en ook daar zag ik de eerste vissen de kant op komen. Dat beloofd wat voor de rest van de viswedstrijd!

Zelf stond ik na een half uur nog droog en het enige wat ik wist te landen was apenhaar. Bossen! Schiet niet op, want zoals gemeld, apenhaar meten wij niet. Toch maar even verkassen en een honderdtal meters verderop mijn geluk beproeven. Had ik het maar niet gedaan. Nog geen vijf minuten na mijn vertrek weet mijn broer Léon, waar ik pal naast stond, drie schitterende zeebaarzen binnen een kwartier te vangen. Shit wat nou? Weer verkassen? Gelukkig zag ik toen mijn eerste aanbeet en kort na elkaar weet ik een bot en een zeebaars te vangen. De mannen om mij heen vangen ook regelmatig vis. Voor mij een indicatie dat je met minder dan een meter vis vandaag niet bij de eerste tien eindigt. Tijdens de gehele viswedstrijd weten bezoekers van het strand mij te vertellen dat er daar, maar ook daar, iedereen wijst weer ergens anders heen, goed gevangen wordt. Ben toch benieuwd waar dit toe leid.

Na afloop van de viswedstrijd zag ik allemaal wedstrijdvissers met van die vage stiekume blikken rond lopen. Uit ervaring weet ik dan, dat ze goed hebben gevangen. Maar wat is goed? Jan Vonk wist mij te vertellen dat hij bijna twee meter vis had, maar ook dat hij niet de illusie had om eerste in het dagklassement te worden. Hij had ook zo her en der wat gehoord. Hielke reden wij voorbij met de tractor en die had een glimlach waar ik bij voorbaat al een ‘sneaky’ gevoel van krijg. Neef Arie had ook al zo’n ‘gluiperig’ glimlachie en Sjaak Tessel deed daar nog een scheppie boven op. Kortom allemaal ‘stiekume’ glimlachende mensen, maar wie lacht er op het laatst nou het hardst?

Ik ga er niet langer omheen draaien, dat was Rob Jongkind. Met 326[!] cm aan vis, bot en zeebaars, was hij de absolute dagwinnaar. Daar zat zelfs een zeebaars tussen van 60 cm groot! Neem van mij aan, dat is een jetser hoor! Rob wist de ene na de andere vis te landen en had de dag van zijn leven. Toch ook wel een beetje egoïstyisch, want Piet Ooms die amper tien meter bij hem vandaan stond, moest genoegen met één vis. Een bot. Dat is letterlijk en figuurlijk bot. Die ‘sneaky’ glimlach van Hielke was ook terecht. Met 234 cm vis wist hij beslag te leggen op de tweede plaats in het dagklassement. Hielke had tussen de zeebaars en bot ook nog een wijting weten te vangen. En Jan Vonk had ook gelijk, want hij moest genoegen nemen met de derde plek in het dagklassement. Jan had exact 199 cm aan vis op de kant weten te brengen. Zelfs die kleine pieterman van 8 cm, die niet meetelt, had hem niet een plaats hoger kunnen bezorgen als die pieterman minimaal 10 cm lang was geweest. Sjaak Tessel zijn glimlach was ook terecht, want zijn 155 cm waren ook weer goed voor een cadeaubon. Piet de Jong had ook al zo’n schik. En terecht. 145 cm aan vis en daarmee de laatste cadeaubon voor Piet. Voor de leedvermakers onder jullie, ik had 104 cm aan vis en daarmee zakte ik weer een plek in het algemeen klassement. Dat laatste is zuur…

Iedere uitslag is van invloed op het algemeen klassement. Zo ook deze. Ben en Paul ga eerst even zitten voor je gaat kijken. Is veiliger… Rest mij nog om te vertellen dat de volgende viswedstrijd op zondag 8 november wordt gevist. Ik kijk er nu al naar uit.