Vandaag was ik een beetje stom. Ik weet dat je in troebel water best wel wat kleurtjes, kraaltjes en ander opzichtig spul kan en mag gebruiken. Nog specifieker, ik weet gewoon uit ervaring dat je met die toeters en bellen in troebel water veel beter vangt. En toch was ik zo stom om voor de fluorocarbon te gaan. Komt door een verhaal wat ik heb geschreven over Jan Vonk. Wie de details over dat verhaal wil weten, zal moeten wachten op de volgende uitgave van de Zeehengelsport. Om negen uur sta ik dus klaar met die fluorocarbon onderlijnen en gooi ze tegen de bank. Links van mij staat Remco Machielsen bijzonder gefixeerd naar zijn hengels te kijken, want hij leek wel leven te zien. En nog eens, gelijk maar eens aanslaan en verdomd al na vijf minuten draait hij zijn eerste bot binnen. Nog terwijl hij die vis aan het onthaken is, gaat zijn andere hengel al tekeer, aanslaan en verdomd waar alweer een bot. Dat gaat snel zeg…
Ben wel stiekum even wezen kijken en mij viel het op dat hij met rode aaslijnen aan het vissen was. Terwijl ik terug loop, zie ik Robin Stam een klein gulletje binnen draaien. Zijn eerste en tot nu toe grootste en enigste zeevis die hij in zijn hele “korte” leven heeft gevangen aan zijn “eigen” hengel. En trots dat hij is. Hij geeft bijna licht. Oh ja, dit is stom twee, ik ben vergeten om er een foto van te maken. Heb dat later wel goed gemaakt hoor… Pal daarna staat zijn vader, Ronald, ook een bot binnen te draaien. Gauw effe glauwen want ik heb nog geen leven gezien en moet toch even weten waarmee zij ze gevangen hebben. Weer op rode aaslijnen. Meer hoef ik niet te weten en ik duik in mijn onderlijnenmap. Het is half tien en ook ik sta te vissen met rode aaslijnen. Kom maar op vissies…
Niet Robin zijn “eigen” vis, maar hij had er wel een hoor!
En jawel hoor, binnen de vijf minuten krijg ook ik mijn eerste aanbeten. Niet allemaal kassa, maar uiteindelijk weet ik wel acht botten te landen. Voor ik de eerste vang, heeft Remco er al drie en als ik mijn eerste bot land, pakt hij nummer vier. Verderop staat Gert-Jan de Zeeuw en iedere keer als ik kijk, zie ik alleen maar die brede rug van hem. Ik zie hem geen vis landen, maar heb wel een vermoeden. Toch maar effe op visite en wat denk je? Heeft hij gewoon al zes mooie botten in zijn emmertje zitten. De gluiperd! Frank, mijn broer, begint met het weggooien van een onderlijn. Gooit gauw eerst zijn andere hengel in en gaat dan die weggegooide onderlijn vervangen. Terwijl hij die in orde gemaakte hengel staat in te gooien, slaat die vissende hengel op hol en kan hij een doublet aan bot landen. Nog maar koud van de haak, begint die andere hengel te kreunen en ook daar hangt weer een doublet aan bot aan. Binnen een kwartier meer dan een meter vis! Ik teken ervoor…
En zo gaat het de hele ochtend door. Wandelende kennissen weten mij te vertellen dat zowel links als rechts van mij onwijs goed wordt gevangen. Wijting, kleine maar ook mooie maatse gul, bot, waaronder een paar super exemplaren, mooie dikke schar en zelfs nog zeebaars. Een paar scholenbaarsjes, maar ook een dikke veertiger. Kort samengevat: iedereen, maar dan ook echt iedereen staat vis te vangen. De een wat meer dan de ander, maar wel allemaal vis. Negenendertig deelnemers en allemaal vis! Dat is best wel bijzonder. Ik kan jullie nu ook al vertellen dat er bij elkaar door die negenendertig man ruim vierenvijftig meter vis is gevangen. Vierenvijftig meter vis! Dat is echt onwijs veel…
Als ik terug naar de auto loop, kom ik Willem Olbers tegen en vraag hem, en? Nahhhhhhhhhh, vijf. Mooi, denk ik nog, vijf vissies, die heb ik. Nou de rest nog. Ehhhhh, drieentwintig vissen, gaat Willem verder. Vijf? Drieentwintig? Wat zei je nou Willem? Nahhhhhhhh, zegt ie, ik had drieentwintig vissen en bij elkaar iets van 517 cm aan vis. 517 cm aan vis! Ongelofelijk. Zowel mijn broer Frank als ik kunnen ons niet heugen dat er ooit iemand is geweest die tijdens een clubwedstrijd van zeevisvereniging de Salamander meer dan vijf meter vis heeft gevangen. Naast Willem lopende, weet ik het nog niet, maar uiteindelijk blijkt dat hij met die megapartij aan vis dik eerste is geworden in ons dagklassement. Een zooitje wijtingen en voor de rest allemaal bot. Jan Vonk, weer hij, begon rustig, maar ving wel de hele wedstrijd door. Bot en wijting. Bij elkaar 254 cm aan vis. Een schamel zooitje vergeleken met die hoeveelheid van Willem, maar wel goed voor de tweede plek in het dagklassement. Hielke Boomsma had welgeteld 1 cm minder dan Jan Vonk en moest dus met 253 cm aan vis genoegen nemen met de derde plek vandaag. Feit is wel, dat daar een gul van 43 cm tussen zat. En die laatste beloofd wat voor de komende periode. Waar Co Molenaar al die vis vandaan heeft gehaald, weet ik nu nog niet, maar de teller stopte bij hem op 250 cm. Co Molenaar! 250 cm aan vis! Je zou bijna weer in wonderen gaan geloven. Erik van Duuren pakte de vijfde plek met 238 cm aan vis en Henk Cas mocht de laatste cadeaubon mee naar huis nemen. Henk had 217 cm aan vis. Bijzonder vind ik nog te vermelden dat Peter Hollenberg, kenners weten een “surfcaster pur sang”, drie zeebaarzen ving vandaag. Twee scholenbaarsjes en 1 mooie dikke baars van in de veertig centimeter. Die man zal mij altijd blijven verbazen…
Schar, schar, ik heb ook nog schar in de titel staan. Klopt, Willem Castricum had er een paar. Tuurlijk zullen er meer zijn geweest met een mooie schar, gul, dikke wijting of mooie zeebaars, maar ik weet niet alles op detailniveau. Weet dat ik het weet, maar niet alle details. Wel dit detail, Frank had nog een bot van 38 cm. En dat is volgens mij de tot nu toe grootste platvis van dit seizoen. Kan zomaar aan het eind van het seizoen 25 euro waard zijn…
Zondag 28 november gaan we weer. Moet ik jullie nog wat vertellen over de aanvangstijd? De locatie? Nee toch? See you…