Of misschien toch? Zeeforel, een beschermde vis, wat zou die hier moeten zoeken? Spiering? Die zien wij hier de laatste tijd wel vaak. Vandaag ook? En in een formaat, ze passen geeneens meer in een blikje! Mag ik eigenlijk niet zeggen, maar ze stinken naar komkommer. En als ik iets niet lekker vind…
Broer Léon zei nog, kom op tijd, want ik wil vissen. Wij waren op tijd. Dachten wij. Zo rond half acht! De gratis parkeerplekken boven op het plateau waren al bezet, zijn we dan wel op tjid? Vol gas scheuren we met de tractor richting zuid. Daar staat Willem Olbers al een tijdje de sterren van de hemel af te vissen en het wordt tijd dat die opmars gestuit wordt. Vandaag stond hij daar ook! Grof geschut wordt ingezet. Links van hem Ben, Nico en Jan. Vlak bij hem Léon en ietsies rechts van hem Ronald, Robin, Peter en ik. Willem, wij zijn er klaar voor, jij ook? Bijna klokslag negen uur, mijn telefoon geeft waarschijnlijk de wintertijd van Alaska aan, vliegen de eerste onderlijnen met verse mesheften, zagers en zeepieren richting Engeland. Nog geen vijf minuten later staat Ronald al zijn eerste schar binnen te draaien en ook ik weet een spiering de kant op te trekken. Nog geen vijf minuten later draait Ronald twee botten binnen en staat neef Robin ook met een mooie bot te glunderen. Shit zeg, dat gaat wel erg hard. Gelukkig krijg ik ook weer tikjes op de hengeltop en weet ik een wijting de kant op te trekken. Peter Zijp had weer van alles vergeten en liep met een hoofd rond waar met een gerust hart een strijkijzer overheen gekund had, maar ook hij ving vis. Kortom, alles was los en wij ook.
Kees-Jan Castricum met een triplet aan vis!
Het verschil tussen laag en hoog was maar een paar uurtjes en zo rond een uur of tien vind ik het welletjes. Achter mij stroomt het zwin heel snel vol en ik vind het tijd om te verkassen. Even voor jullie informatie, ik had er toen al acht en ook nog eens de nodige gemist of verloren tijdens het binnen draaien. Met grote stappen vlieg ik naar het noorden, richting de strandopgang. Precies tussen Willem Castricum en Martien Duijn is nog een heel klein plekje. Martien had er al zeven en Willem wist het al niet meer. Wel alles opgeschreven, maar een totaalplaatje, nee die wist hij niet. De rook kwam uit mijn jas, zo had ik mij ingespannen, maar binnen no-time vliegen ook mijn zeepieren richting Engeland. Kijken of ik hier een vervolg kan maken. Voordeel van deze plek is namelijk dat ik maar zooldiep hoef te waden om aan de kant te komen. Op die andere plek zat het water al tegen en rondom het kruis. Waar gaat je voorkeur naar uit..?
Ook hier vliegen de vissen werkelijk waar de kant op. Wijtingen, spieringen en ook botten. Naast mij laat Willem zich niet onbetuigd en ook bij hem hangt regelmatig een visje aan zijn lijn. Martien loopt alleen maar glimlachend rond en geniet van iedere minuut dat hij vist. Ook bij hem zie ik de doubletten platvis de kant opkomen. Vader Aad doet alles rustig aan en draait pas binnen als alles vol is. Tripletten bot dus! Man, man wat een spektakel, er lijkt geen einde aan te komen. Oh wacht even…, we vissen tot twaalf uur, hoe laat is het? Tien voor twaalf. De bank is nu echt onbereikbaar en om die wintertijd uit Alaska te compenseren, besluit ik om te stoppen. Toch nog een mooie dikke bot, Martijn draait op iedere hengel ook nog een bot binnen en Willem stopt er ook mee. Geen vijf voor twaalf visje, maar wel één visje meer dan ik. In centimeters net die ene vis die het verschil maakt.
Kees-Jan Castricum met een schitterende schar!
Nico Mooij had vandaag de dag van zijn leven. Vis na vis sleurt hij de kant op en als we hem niet meegesleurd hadden, stond hij er nu nog. Waarschijnlijk tot aan zijn nek in de vis. Maar goed, het ging om die drie uurtjes die telden. Welgeteld 484 centimeter aan vis wist hij de kant op te trekken. Vandaag goed voor een eerste plek in het dagklassement. Krijgen we Ronald Wempe. Beetje vreemde eend in de bijt. Afgelopen dinsdag heeft hij gevist bij ons op het strand en toen hij zijn scharretjes aan het kuizen was, hij lette welgeteld één minuutje niet op, is zijn hengel uit de standaard getrokken en zo verdwenen in de zee. Slim als hij is, had hij bedacht dat als hij vandaag ging vissen, hij misschien een kans maakte om zijn hengel terug te vangen. Dus terwijl hij vreselijk zijn best deed met het zoeken naar die hengel, ving hij vis na vis. De teller stopte op 437 centimeter! Hengel niet terug, maar wel de tweede plaats in het dagklassement. Echt klasse! Hij is gelijk lid van de vereniging geworden. Of ik daar blij mee ben…. Tuurlijk! Broer Frank was goed voor 430 centimeter aan vis. Derde vandaag. Willem Castricum wil één ding, en dat is niet in de prijzen vallen. Is vandaag helaas niet gelukt. Wat een pech Willem, 365 centimeter aan vis en daarmee vierde in het dagklassement. Er zijn mensen die ervoor tekenen, maar Willem baalt. Echt Willem? Jan Vonk was maar wat blij dat hij tussendoor nog even naar huis was gegaan om zijn vergeten zagers op te halen. Die zagers hebben er namelijk wel voor gezorgd dat hij vandaag als vijfde eindigde in het dagklassement. 357 centimeters aan vis. En daar zat ook nog eens een zeeforel tussen. Zwemt weer rond hoor!
Nog even wat feitjes. Er zijn vandaag welgeteld tien soorten vis gevangen. Namelijk bot, zeebaars, schar, griet, tarbot, tong, zeeforel, spiering, gul en wijting. Er waren vandaag 45 mannen en vrouwen aan het vissen. Die vingen gemiddeld ongeveer twee meter vis de man/vrouw. Bij elkaar opgeteld kom je dan aan ongeveer negentig meter vis. Jongens, dat is onwijs veel vis. Een voetbalveld is ongeveer 100 meter lang. Daar zitten wij dus ongeveer tien meter vanaf. Laat dat eens op je in werken. En als je klaar bent met deze feitjes, kan ik jullie nog mededelen dat we 27 november 2011 onze volgende viswedstrijd hebben. Ik heb er nu al zin in…