Vrees voor die maand februari en hoop op een uitzondering. De wedstrijd zal het leren. Het weer werkt mee. Een aangename temperatuur en een te verwaarlozen wind. Weliswaar vanuit het noordwesten, maar echt veel voorstellen, doet die wind niet. Voor mijn neus ligt een schitterende branding en zou het de tijd voor zeebaars zijn geweest, dan had ik geheid de hele wedstrijd met grote haken en veel aas gevist. Nu ben ik blij dat ik mooie kleine fijne zeepiertjes heb en zet ik alles wat ik weet in op bot. Ze hoeven niet groot te zijn, maar het liefst wel aanwezig. Klokslag negen uur vliegen twee onderlijnen, keurig beaasd, richting Engeland en sta ik klaar voor alles.

Hè, hè die bende is weer van mijn vislijn!

Direct als mijn onderlijnen op die ene fantastische plek aan belanden, gieren ze naar links. Sjezus wat een stroming. Ongelofelijk. Nog geen vijf minuten later zie ik diverse buurmannen al innig in gesprek met elkaar. Of zijn het hun lijnen die elkaar gevonden hebben. Hoe het ook zij, ook ik sta na vijf minuten mijn onderlijn uit die van mijn broer Léon te peuteren. Vraagt om een andere aanpak. Bedachtzaam wacht ik tot ik ruimte heb en gooi nog eens in. Nu maar 1 hengel. Kans om elkaar dan onderwater te treffen is minder en ik heb in de tussentijd nog niet veel vis de kant zien komen. Een of twee hengels maakt dus nog niet veel verschil. Tussen niet veel en niets zit een heel klein verschil. Laat ik specifieker zijn, ik heb nog geen enkele vis gezien. Bij mij niet, maar ook bij mijn buurmannen niet.

Tien minuten! Langer is echt niet mogelijk om je lijn in het water te laten liggen. Kluiten gras en klonten mesheft schuiven via mijn lijn naar mijn onderlijn en binnen no-time is het daaronder een grote klerezooi en heeft de eventueel aanwezige vis geen enkele kans meer om mijn aas te pakken. Alles is dan helemaal ingepakt met rotzooi. Al dat gewicht extra zorgt er ook nog eens voor dat het water steeds meer vat krijgt op mijn lijn en uiteindelijk mijn lood los trekt van de bodem. Tijd om op te halen, de boel schoonmaken en opnieuw in gooien. Nog steeds geen vis en ondertussen is het al elf uur. Hé, daar rechts, die gastvisser, verdomd het is niet waar, ja toch wel. Arjan Vonk haalt daar toch een botje uit het water. Zou het dan toch…?

Nee, bij mij niet. Maar ook niet bij al mijn buurmannen die ik kan zien. Alleen een visje bij Arjan en voor de rest niets. Om twaalf uur pak ik de boel in en loop ik samen met Léon naar de auto. Vlak daarvoor liep Willem Ooms nog voorbij met zijn vrouw en die riep, ik heb er nog eentje bij gevangen. Ook Yvonne gebaarde dat ze er eentje heeft gevangen. Via de tam-tam druppelt er ook nog binnen dat Willem Olbers ook weer vis heeft en in de noordhoek schijnt ook vis gevangen te zijn. Gauw naar het clubgebouw, dan hoor ik vast alle details.

Het ziet er zo veelbelovend uit!

Nu weet ik het. Februari blijft een waardeloze maand. Nooit, maar dan ook echt nooit, is er echt goed gescoord in februari. Ja vroeguh misschien, maar sinds ik vis, en dat is al vanaf mijn zesde, nooit. Wat een waardeloze maand. Ik snap nu ook waarom ze die maand maar zo weinig dagen hebben gegeven. Daar wil je gewoon zo snel mogelijk van af. Maar…, er is vis gevangen, dus is er ook een winnaar. Willem Ooms heeft het voor elkaar gekregen om er toch nog drie te vangen. Drie botten, 65 centimeter én dagwinnaar. Nummer twee op het ereschavot is Sjaak Tessel met 50 centimeter. 2 botten. Nummer drie is Willem Olbers, hij is wel goed hè dit jaar, met 2 botjes die samen goed zijn voor 41 centimeter. Willem Castricum, is het vandaag “Willem-dag” of zo, pakte met zijn bot van 27 centimeter de vierde plek en de laatste die met een waardebon naar huis toe gaat, is Hielke Boomsma. Zijn bot was 26 centimeter lang.  Naast deze vijf toppers zijn er nog vijf mensen die een visje hebben weten te vangen. That’s it. Februari, bijna 40 vissers, 10 toppers. Wat een waardeloze maand…

Zondag 18 maart 2012 vissen wij onze laatste wedstrijd voor deze competitie. Kans dat ik nog nog in de top drie beland, is zo goed al nihil, dus ik richt mijn pijlen alvast op het volgende seizoen. Schrijf ook alvast maar in je agenda, 30 maart 2012, algemene ledenvergadering. Oh ja, Willem Olbers, onze wedstrijdcommissaris, wil graag dat jullie al jullie ideeën en voorstellen voor het nieuwe wedstrijdjaar de komende wedstrijd spuien. Laat mijn e-mail van afgelopen middag jullie absoluut niet ontmoedigen tot het geven van een goed idee of voorstel. Ieder idee of voorstel is er immers een en altijd de moeite waard om over na te denken. Aan het eind van die wedstrijd nemen we daar dan een besluit over en kunnen we op de algemene ledenvergadering ons beperken tot de prijsuitreiking van het afgelopen seizoen.