De zomerstop voorbij.
Om geneuzel en gedoe met bad en andere gasten in de zomer te voorkomen ging de zomerstop van de “ Salamander “ dit jaar begin juli in, om op 24 september weer te eindigen. Nu moeten jullie weten dat ik elk jaar voor de zomerstop driftig plannen maak. Ik ga mijn strandkar opknappen, honderd en één onderlijnen knopen, heel veel vissen op het strand en elders , enzovoorts, enzovoorts. En net als elk jaar dien ik een paar dagen voor aanvang van de eerste wedstrijd na de zomerstop met een rotgang wat onderlijnen in elkaar te fröbelen, de wielen van voorgenoemde kar gangbaar te maken, mijn molens piepvrij draaiende te krijgen en de hengels te ontdoen stof en spinnenrag.
Heb ik dan helemaal niet gevist. Jazeker wel. Ik mocht met de gebroeders Tessel mee. Jullie kennen ze wel, Nico en Sjaak. De reisbestemming was Kaapverdië. Nico en Sjaak komen daar al jaren om met de lokale vissers mee te varen en te vissen. Ik kan jullie vertellen dat het een geweldige ervaring is geweest. Met Sjaak en twee Kaapverdianen in een open boot van 6 á 7 meter met een 15 Pk tje erachter 10 kilometer de oceaan op om zonder navigatiemiddelen aan te meren op een ankerboei ter grote van een voetbal. Sjaak ving een prachtige dorade van 16 kg. en ondervond de kracht van een grote rog. Nico onderscheidde zich in niets van de lokale vissers door succesvol met handlijnen te vissenen ik ving mijn allereerste tonijn. Met diep ontzag voor de vakkennis van onze schippers nam ik veel te snel weer afscheid. Als toetje toe op de terugreis een ongeplande stop-over in Gambia. Op mijn vraag of ik volgend jaar weer meekan wordt nog steeds vergaderd door Sjaak en Nico. Ik krijg drie dagen voor vertrek te horen of ik een koffer kan pakken.
En toen was het 24 september en begon de competitie weer.
Zoals ik vertelde had ik op de valreep mijn spullen voor elkaar en vol goede moed wandelde ik die morgen als eerste het strand op. Het was ietwat mistig, niet in mijn hoofd voor de verandering, er stond een matig briesje en een minimale branding. Ik besloot ter hoogte van de antenne, in de noord, halt te houden en daar mijn geluk te beproeven. Om mij heen kijkend zag een stukje terug een plek waar het water iets verder het strand op kwam. Daar zou dus een gaatje kunnen liggen. Zonder aarzelen stelde ik daar mijn hengels op. Al snel werd ik geflankeerd door Jacco op links en Martin Duin op rechts, pal voor de antenne. Om negen uur vlogen de haken zeewaarts, voorzien van de beste pieren die Rik mij kon leveren. Terwijl het water zakte nam de wind toe. Als ik al beet had, ik heb het niet gezien. Ik heb van alles geprobeerd maar het mocht niet baten. Af en toe een visje maar niets spectaculairs. In de verte zag ik zowel Martin als Willem Olbers af en toe een visje vangen. Na verloop van tijd ging ik eens poolshoogte nemen bij Jacco. Terwijl we ons stonden te beklagen over de povere vangsten kreeg Jacco een flinke aanbeet. Hoopvol begon hij binnen te draaien. Tijdens het inhalen begon er echter een grote meeuw flink te protesteren om zichzelf vlak voor het strand te bevrijden van Jacco ’s lijn. Allengs begonnen in ons gedeelte van de Noordzee de zee-apen te verharen. Sodeju, wat is dat apenhaar toch een troep. Op een gegeven moment zaten alle twee mijn lijnen in de knoei met een flinke dot apenhaar erom om het makkelijk te maken. Gaandeweg begon het zonnetje door de mist heen te prikken en tegen twaalf uur was het weer lekker, de wedstrijd voorbij en mijn vangst povertjes.
De uitslag was als volgt:
1. Sjaak Tessel met 437 cm.
2. Hans Welp met 221 cm.
3. Peter Mourits met 220 cm.
De trekking van de tombola werd verricht door Arie’s kleinzoon Thijs.
De gelukkigen waren Reza Maderi, Rob Bertoen en Mark Zomerdijk.
Wist U dat:
Om in wielertermen te spreken het een uitgedund “peloton” was met slechts 20 deelnemers.
Dit kwam doordat er leden op Texel, Vlieland en de Oosterschelde stonden te vissen en zij derhalve de volle mep punten aan hun achterste hebben hangen.
Er in totaal 26,50 meter vis is gevangen.
Ik vind dat het jachtverbod op zee-apen zo snel mogelijk van de baan moet of dat ze anders naar de kapper moeten.
De spanwijdte van een lijn gevangen meeuw niet meetelt in de uitslag.
Martin Duijn een bot van wel 70 MM ving, bijna zo groot als de pier waar dat botje aanhing.
Ellie van Arie jarig was en werd toegezongen door de aanwezigen.
Hun kleinzoon Thijs met opa mee viste en een bot ving van 26 cm.
Diezelfde Thijs naar huis ging met een koker Pringle’s vanwege de Tombola.
Ik, en vele met mij, Leon een voorspoedig herstel toewens.
Jacco Zoon Noord-Holland gaat verruilen voor Drenthe .
Dat hij node gemist zal worden.
Bakkumer Oorlog voor de deur staat en ik alvast ga oefenen.
Ik U allen groet.

Gert-Jan de Zeeuw.

P.S.

Hierbij nog wat plaatjes van Kaap Verdie.