Zondag 04-12-2016.
Ontliep ik 20 november nog het noodweer wegens een te lang uitgestelde maar wel leuke familie reunie, deze morgen moest en zou ik eraan geloven. Na de zomerstop twee maal 19 punten aan mijn broek wegens verzuim drukte wel heel erg zwaar op mijn puntentotaal. Omdat ik goed wilde scoren had ik mij optimaal voorbereid. Extra pieren ingeslagen, nieuwe haken aangeknoopt en het goede voornemen om alcoholvrij naar bed te gaan. Diegene die mij kennen weten wel dat dat laatste toch een beetje een uitdaging voor mij is, zeker als je zoon met zijn meisje komt gourmetten. Maar goed, proberen kan altijd.
Omdat ik vermoedde dat het bij proberen zou blijven had ik alvast de spullen ingeladen zodat ik de volgende morgen vlot van start kon. Niets was echter minder waar. De volgende morgen bedekte een dikke laag ijs mijn vooruit en was het krabben geblazen. Terwijl het motortje lekker opwarmde deed ik datzelfde door met verve een ijsvrij uitzicht te bewerkstelligen. Onwillekeurig moest ik terugdenken aan wedstrijden waarbij de pieren op de aasnaald vastvroren en je bijna hoopte  geen visje te haken, want dan moest je immers je net weer warme handen uit je zakken halen om die te voelen veranderen in ijsklompjes. Ik hoopte er maar het beste van.
Eenmaal op het  koude en mistige strand aangekomen wandelde ik samen met Jaco en Hielke de noord in. Er zat een gat ergen in de buurt van bad noord. Omdat ik wat moeite had om de andere twee bij te houden werd er iets geroepen over  “Heinekenziekte “.  Geen idee wat daar mee bedoeld werd.
Aangekomen op de plek van bestemming was het optuigen en wachten tot negen uur. Omdat ik voornemens was flink wat vis te vangen besloot ik niet te besparen op aas . Met rode en transparante onderlijnen, dichtbij en ver weg zou het moeten lukken. Niets was minder waar. Terwijl ik van alles probeerde om wat te vangen deed het zonnetje een vertwijfelde poging  om de  temperatuur wat op te schroeven. Aan het ijs op mijn hengel en lijnen te zien bleef het vooralsnog bij een poging. Na een uurtje kon ik een klein botje aantekenen. Om nog een beetje warm te blijven drentelde ik naar Jaco om eens te horen of die al iets had gevangen. Hier viel ook niet veel meer te melden dan een bot. Verder op stonden Hielke en Nico Weel. Dan daar maar eens buurten. Hielke had inmiddels wat visjes aangeland, maar het hield niet over. Hij had nog wel een mooi verhaal over de wedstrijd van 20 november.
“Gekkenwerk”
Jaco en hij stonden tijdens een mega regenbui voor Zoomers te schuilen en aan hun gezonde verstand te twijfelen, ben jij nou gek of ben ik het, toen er vijf man en een vrouw aan kwamen wandelen.  Voor hun verbaasde ogen gingen de kleren uit en werd er piemelnaakt, uiteraard ging dat alleen op voor de mannen, een sprint genomen naar de waterkant om vervolgens kopje onder te gaan.
Hoe bedoel je, wie is er nu gek.
Maar dit terzijde. Ook Nico wist vis te vangen.
Omdat ik persé geen pieren wilden weggooien had ik een kookwekker met timer meegenomen die om de 15 minuten een seintje gaf om aas te verversen. In de kou en de vochtigheid gaf dat stomme ding er na een uurtje de brui aan, ook dat zat niet mee. Zo rond elf uur won het zonnetje het van de kou en verdween het ijs van mijn hengels. Naast mij kon Jaco nog een bot aantekenen terwijl ikzelf nog steeds op een ieniemieniebotje van 12 cm stond. Laat ik nu twee minuten voor twaalf tot groot verdriet van Jaco nog een bot vangen. Klopte ik hem toch weer met een cm.

De rangschikking van deze wedstrijd was als volgt :
Op de eerste plaats Peter Mourits met 486 cm vis.
Op de tweede plaats Sjaak Tessel met 292 cm vis.
En op de derde plaats Winfried Duijs met 236 cm vis.
De tombolagelukkigen waren Peter Hollenberg, Piet Roos en Arie Hollenberg.
Wist U dat:
Arie Brakenhof een prachtige bot van 41 cm ving en zich rijk rekende.
Sjaak Tessel er eentje ving van 46 cm.
Dat er “voeten vegen” op die bot stond.
Wilfried Duijs zich voor eerst in de prijzen viste en ik hem dit van harte gun.
De vis erg plekkerig zat.
Gezien de datum, een dag voor Sinterklaas, ik volgend jaar met pepernotenaas ga vissen.
Ik niet kan lijden aan de “Heinekenziekte” daar op ik de club alleen “rood” drink en gisteravond Jupiler.
Dit verslag nog niet helemaal af is maar ik het toch alvast publiceer.
Ik een echte digibeet ben en Lydia niet, zie de uitslagenlijst.
Ik uit de top tien ben gedonderd en de Zwarte Piet, wel de echte, alleen aan mijzelf kan geven.

De volgende wedstrijd de kerstwedstrijd is en iedereen weet wat dit betekend.
Kees en ik iets later aan de wedstrijd-administratie gaan beginnen zodat iedereen die dat wil ff snel van voertuig kan wisselen ( fiets )
Ik hoop op een grote opkomst van vissers, maar ook van andere leden.
Ik er nu mee stop.

Gert-Jan de Zeeuw.
P.S.
Ik hield dus toch weer pieren over.
GJ