De zee laat zijn spierballen zien.
Anderhalve week geleden stonden mijn zwager Ronald, broer Frank en ik in een heel ander decor op hetzelfde strand. De dagen vooraf was de wind rustig maar wel continue vanuit het noord-oosten gekomen. Een vlakke zee zonder branding is dan meestal het gevolg en vaak is het water dan ook erg troebel. Mijn zwager en broer geloofden heilig in zeebaars, maar ik niet! De omstandigheden klopten gewoon niet…
Drie uur later hebben we allemaal een of meerdere zeebaarzen aan de hengel gehad en was een kleine pieterman onze bonusvis. Nu de wind uit het noord-westen komt en er misschien een iets te schitterende branding staat, verwacht ik wel zeebaars. Misschien een enkele bot, maar eigenlijk denk ik dat het voor bot veel te ruw water is. We zullen het zien, ik gooi er in ieder geval zeebaarsonderlijntjes op. Geen afhouders, maar hele korte aaslijntjes met een vlijmscherp haakje 4 eraan en zo min mogelijk toeters en bellen…
Een kleine pieterman met venijnige stekels.
Klokslag 8 uur, wie dat bedacht heeft, moeten ze royeren, vliegt mijn zee-aas richting de horizon en kan wat mij betreft de zeebaars komen. Ik ben er klaar voor. Nog geen vijf minuten later staat mijn lijn in één rechte lijn naar links waar mijn neef Allan staat te vissen. Gelukkig heeft die niets in de gaten omdat hij het drukker heeft met zijn voeten en het droog houden van die schuiten dan met vissen. Alles had hij meegenomen, behalve zijn laarzen… Feit is wel dat er dus een onwijze stroming naar links staat. Voor wie het nog niet wist, maar de vloedstroom is altijd van rechts naar links. Effe onthouden voor de volgende keer, een ietsie naar rechts ingooien. Om mijn neef niet tot last te zijn, haal ik toch maar even in om de boel een beetje naar rechts te gooien. Valt me weer wat op: mijn hele lijn zit helemaal vol met apenhaar, opstroopmodder én brokstukken mesheft. Er zit dus rotzooi, heel veel rotzooi, maar ook aas, heel veel aas. Vooral die brokken mesheft baren mij zorgen. Hoe kan ik er nou voor zorgen dat zeebaars toch de voorkeur geeft aan mijn zeepier in plaats van al die rondzwevende stukken mesheft? Het antwoord blijf ik jullie schuldig, ik weet het echt niet…
Na een half uur ingooien, ophalen, rotzooi van mijn lijn plukken én nog geen vis, geef ik het op en ga ik op zoek naar een rustiger stukje water. Nog niet zo’n makkelijke opgave maar een hondertal meters links van mij denk ik toch zo’n kuipie water te zien liggen. Gauw verkassen, ingooien en afwachten maar weer. En verdomd zeg, na een paar minuten krijg ik een paar onwijze tikken via de hengeltop door. Aan het geweld te zien, kan het niets anders zijn dan zeebaars. Aanslaan en hangen! Het is alleen geen zeebaars, maar een bot van 29 cm. Een flinke jongen en hij gaf leuk tegengas. Bij mij is in ieder geval de kop er af. Figuurlijk dan hè…
Één van de 4 botten die vandaag zijn gevangen.
Continue zie ik andere wedstrijdvissers verkassen en nieuwe hotspots zoeken. Het opkomende water heeft ze verjaagd, of waar ze stonden, zat vol met vuil of… en zo zou ik door kunnen blijven gaan. Redenen zat, maar de hoofdreden is toch wel dat ze geen vis vangen. Ik overigens ook niet meer. Na drie uur vissen, lees vuil plukken, is het bij die ene bot gebleven en ga ik richting het clubgebouw. De mensen die ik spreek, klagen steen en been over het vuil, maar vooral over het ontbreken van vis. Niemand, nou ja bijna niemand dan, heeft vis. Zou ik met die ene vis…
In het clubgebouw blijkt dat er vier mensen zijn met vis. Geen zeebaars, alleen maar bot. Je hoort de rest opgelucht adem halen. Die krijgen nu maximaal 6 punten aan hun broek. Dat is te overzien. Voor de statisteken nog even ‘de topvissers’ op een rijtje. Die ene bot van mij blijkt ruim de grootste te zijn en is goed voor de eerste plaats in het dagklassement. Remco Machielse is tweede met een bot van 16 cm en Dirk den Heijer maakt het ereschavot compleet met een bot van 15 cm. Net niet op het podium, maar wel in de spotlights Henk Castricum met een bot van 14 cm. Dat was het. Meer is er niet gevangen.
Rest mij nog te vertellen dat ik jullie allemaal een hele fijne visrijke vakantie toe wens en ik hoop jullie allemaal zondag 5 september 2010 bruin en gezond weer aan te treffen op het strand van Castricum aan Zee. Tijd van aanvang is dan gelukkig weer 09:00 uur en om 12:00 uur weten we wie er die dag lekker gevist heeft. Vergeet niet de tongencompetitie die vrijdagavond 23 juli 2010 begint. Tijd van aanvang is dan 21:00 uur en om 24:00 uur stoppen we ermee. Je kan en mag je vooraf opgeven bij Rob Jongkind, maar je melden op de avond van de wedstrijd is ook goed. Dat laatste voor diegene die nu [nog] niet weten of ze die avond kunnen.
Bron: Cor Juffermans
© Zeevisvereniging de Salamander