Eenmaal op het strand zijn mijn hengels al gauw opgetuigd en gaat mijn aas voor de zoveelste keer richting Engeland. Nog binnen de 10 minuten zie ik Aad Hollenberg al, op zijn manier, naar zijn hengels rennen. Hij had een paar mooie aanbeten, maar het leverde hem deze keer geen vis op. Nog geen 5 minuten later staat hij alweer aan zijn hengel te draaien en verdomd zeg, hij heeft een bot. Nog geen grote, maar het is er wel een. Hé dat is geinig, ook ik krijg mijn eerste aanbeten en ja hoor, ook ik vang een bot. Ook een kleintje, maar de kop is eraf. Warempel zeg, daar heb ik alweer aanbeten. Aanslaan! Niks. Jammer, maar wel leuk als je al in het eerste halfuur aanbeten hebt en sommige ook nog weet te verzilveren.
Doublet botten van John Willems. Foto: John Willems
Niet veel later draai ik mijn tweede bot binnen. Klein, maar bij elkaar opgeteld groter dan die ene van Aad. Sjonge zeg, daar komt nummer drie ook al binnen. Als dit zo door gaat, begint het haast op werken te lijken en dat nog wel op mijn vrije zondagochtend. Moet niet gekker worden. Ga eens met John bellen, staat ongeveer driehonderd meter bij mij vandaan. Hij weet mij te vertellen dat hij er al vijf heeft. Vijf botten! Maar ik ben onderweg, want vlak daarna draai ik nummer vier binnen en ik heb nog ruim een uur om er nog een zooitje bij te vangen. Begin helemaal een beetje zenuwachtig te worden, want om mij heen is het nog steeds bij die ene van Aad Hollenberg gebleven. Zouden John en ik dan…?
Om 12 uur staat bij mij de teller nog steeds op vier botten. John Willems daarentegen heeft er echter nog drie bij gevangen. 8 botten en dat in een zeewater wat nog kouder is dan mijn eigen bier in de koelkast. Verwonderlijk. Om mij heen is wel bijgevangen. Peter Zijp zijn bot heb ik mogen zien en ook de bot van Robin Stam is bij mij op het meetlatje geweest. Aad heeft er nog 1 bijgevangen en zijn zoon Paul had ook een bot. Bij de auto op het parkeerterrein hoor ik dat vrij veel mensen wel een visje hebben weten te vangen. Er schijnt er zelfs een te zijn, die 10 botten heeft weten te vangen. Dan weet ik al genoeg, ik zit weer niet in de top van het dagklassement.
Kleine platvis. In dit geval bot.
In het clubbebouw verneem ik dat er vandaag 37 wedstrijdvissers waren en dat er van die 37 wedstrijdvissers er 30 zijn, die daadwerkelijk een visje hebben weten te vangen. Jongens geloof mij, dat is in zulk koud zeewater echt bijzonder. Normaal probeer ik dan een reden te bedenken, maar vandaag ben ik al hartstikke blij dat er zo verschrikkelijk leuk is gevangen en vind ik dat je gewoon niet alles moet willen weten. De dagwinnaar vandaag is Jan Stroomer, hij was dus die grote “onbekende” met 10 botten. Grote klasse Jan! Die 10 botten van Jan zijn samen ook nog eens 233 centimeter lang. Een terechte winnaar dus. Ik stond er vandaag vlakbij, maar ik heb er niet van geprofiteerd want John Willems die uiteindelijk best wel dicht bij mij stond te vissen, pakt met die 8 botten van hem 187 centimeter aan vis én de tweede plaats in het dagklassement. Tussen Peter Mourits en Ben Prins bleef het lang spannend, maar uiteindelijk had Ben 8 centimeter meer vis dan Peter. Die 158 centimeter van Ben zette hem dus op de derde plaats op het ereschavot. Top gevist mannen en dat zo vlak voor de laatste wedstrijd, daarmee zetten jullie gelijk de hele boel op scherp.
24 maart vissen wij onze laatste wedstrijd van dit seizoen. Ik kan jullie vertellen dat na vandaag het klassement er nog nooit zo spannend uit heeft gezien als nu. Tussen de huidige nummer 1, Willem Olbers, en de huidige nummer twee, Hielke Boomsma, zit maar 1 punt. Zelfs de huidige nummer drie, John Willems, heeft maar 12 puntjes meer dan Willem. En de mensen die nu [nog] op plaats vier en vijf in het algemeen klassement staan, kunnen echt nog niet op hun lauweren gaan rusten, want ook daar hangen de achtervolgers dicht in hun nek. Spannend!
Op 24 maart, zoals gezegd de dag van onze laatste competitiewedstrijd dit seizoen, is er bij ons op het strand ook een loop- en mountainbikefestijn. Ons is gevraagd om zo dicht mogelijk bij de zeereep te gaan staan, zodat de deelnemers van het loop- en fietsfestijn zo min mogelijk last van ons hebben. Als zij zelf dan ook een klein beetje mee werken, kan het die zondag volgens mij niet anders dan een geweldige sportieve dag worden bij ons op het strand van Castricum aan Zee.